unterlegen
I únterlegen
vt падкла́дваць, падсціла́ць
II unterlégen
a перамо́жаны, слабе́йшы
Únterleib
m -(e)s, -er ні́жняя ча́стка жывата́; жыво́т
Únterleutnant
m -s, -e i -s мало́дшы лейтэна́нт
unterlíegen
* vi (s) (D)
1) саступа́ць, паддава́цца, быць перамо́жаным
2) падляга́ць, знахо́дзіцца ў чыі́м-н. распараджэ́нні
3) падляга́ць (чаму-н.)
es unterlíegt kéinem Zwéifel, dass… — не выкліка́е ніцкага сумне́ння, што…
untermáuern
vt
1) рабі́ць [будава́ць] падму́рак (пад што-н.)
2) перан. падво́дзіць ба́зу (пад што-н.) абгрунто́ўваць
etw. theorétisch ~ — падве́сці тэарэты́чную ба́зу пад што-н., тэарэты́чна абгрунтава́ць што-н.
úntermengen
vt падме́шваць (etw. D – што-н. у што-н.)
Úntermiete
f - субарэ́нда, паднаём
zur ~ wóhnen — здыма́ць пако́й у субарэнда́тара (прыватным чынам)