Кірпа́ты ’курносы, малы, кароткі’ (ТСБМ, ТС, Мат. Гом., Янк. I, Шат., Мал., Гарэц.). Гл. кірпа, кірпаносы.
◎ Кірпе́лік ’зламаны ножык’ (Мат. Гом.). Гл. кірпа. Суфіксальная частка складаецца з двух суфіксаў: ‑ель, ‑ік. Зыходным пввінсн быць незафіксаваны дзеяслоў *кірпець (< літ. kirpti, гл. кірпа), ад якога ўтварыўся *кірпель ’зламаны нож’. Калі гаворка ідзе аб малым нажы (ножыку), дадаецца дэмінутыўны суфікс ‑ік. Тады *кірпець > *кірпельЖірпелік (аб словаўтварэнні гл. Сцяцко, Афікс. наз., 38).
Кірпі́ч ’цэгла’ (Бяльк.). Праз рус. кирпич з тат. керпич ’цэгла, сырэц’ (Шанскі, 2, 136).
Кірпі́чны ’карычневы’ (Мат. Гом.). Гл. кірпіч.
Кірпі́чча ’цэгла’ (Касп., Мат. Гом., З нар. сл.). Гл. кірпіч.
Кірпічы́на ’цагліна’ (Сл. паўн.-зах., Нар. словатв.). Гл. кірпіч.
Кірса́ ’апілкі’ (Ян., Мат. Гом.). Гл. тырса ’тс’.
Кірта́ць ’картавіць’ (Сл. паўн.-зах.). Да кіртавіць. Гл. картавіць.
Кіру́нак ’напрамак’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Яруш.). З польск. kierunek < с.-в.-ням. kêrunge ’тс’ (н.-ням. Kehrung) (Слаўскі, 2, 157).
◎ Кіру́х ’страўнік жывёлы, кіндзюк’ (Нар. лекс., Вешт.). Магчыма, кантамінацыя кіндзюк і курдзюк (> курюкжурук).