Verbum

анлайнавы слоўнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я 1 2 -«

а б в ж з л м н о р у ы э .’

в е ё і ы ь ю я

дзіво́сны

1. (цудоўны) wúndervoll, wúnderbar; wúnderschön (прыгожы);

2. (вычварны, мудрагелісты) wúnderlich, mérkwürdig, bizárr;

3. (з дзівацтвамі) schrúllig, schrúllenhaft, séltsam; láunenhaft, gríllenhaft (капрызны)

дзіво́сы мн разм Wúnder n -s, -; mérkwürdige Erschéinungen pl (дзіўныя здарэнні)

дзі́да ж уст (зброя) Lánze f -, -n; Spéer m -(e)s, -e

дзік м Wíldschwein n -(e)s, -e

дзі́ка прысл

1. wild;

2. (са страхам) erschrócken, erschréckt (крык);

3. (дзіўна, незвычайна) úngewöhnlich, mérkwürdig;

4. (запушчана, недагледжана) vernáchlässigt, úngepflegt

дзікабра́з м заал Stáchelschwein n -(e)s, -e

дзікава́ты scheu, ménschenscheu

дзікаро́слы wíldwachsend;

дзікаро́слыя плады́ Wíldfrüchte pl;

дзікаро́слы раслі́ны Wíldwuchs m -es

дзі́касць ж Wíldheit f -, -en; Únsinn m -(e)s (бяссэнсіца);

дзі́касць но́раваў Síttenentartung f -

дзі́кі

1. (першабытная стадыя развіцця) primitív [-´ti:f] (пра людзей);

2. (не прыручаны, не культываваны) wild, wild lébend [wáchsend]; úngezähmt (звер); nicht gezüchtet (расліна); únberührt (прырода);

3. (неабжыты, занядбаны) verwíldert;

дзі́кая мясцо́васць Wíldnis f -, -se, wíldes Land;

4. перан (неўтаймаваны, шалёны) wild, roh, úngezügelt;

дзі́кія но́равы róhe [wílde] Sítten pl;

5. перан (сарамлівы) schüchtern, scheu, ménschenscheu;

◊ быць у дзі́кім захапле́нні héllauf begéistert sein (ад каго-н, чаго-н von D);

дзі́кая ду́мка ein únsinniger [wáhnsinniger] Gedánke;

дзі́кі боль rásender Schmerz