Verbum

анлайнавы слоўнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я 1 2 -«

а в д е ё і л н о р с т у ф х ц ч ш ы э ю я ’

а о у ы э

пры́сак м. héiße Ásche

прысаро́млены beschämt; verlégen (збянтэжаны)

прысаро́мліваць beschämen vt; in Verlégenheit bríngen* (збянтэжыць)

прысвае́нне н.

1. Áneignung f -; Besítzergreifung f -; Unterschlágung f -;

прысвае́нне дада́най ва́ртасці эк. Áneignung von Méhrwert;

прысвае́нне ўла́ды паліт. Ámtsanmaßung;

прысвае́нне дзяржа́ўнай маёмасці юрыд. Unterschlágung stáatlichen Éigentums;

прысвае́нне знахо́дкі Fúndunterschlagung f -;

2. (імені, звання) Verléihung f -, Zúerkennung f -;

прысвае́нне ганаро́вага зва́ння Zúerkennung [Verléihung] éines Éhrentitels;

прысвае́нне чарго́вага вайско́вага зва́ння вайск. Beförderung zum nächsten Díenstgrad

прысва́тацца разм. уст. um j-n ánhalten* [wérben*, fréien]

прысва́таць fréien vi (каго-н. um A)

прысве́чаны gewídmet

пры́свіст м. Pféifen n -s, Pfiff m -(e)s, -e

прысво́ены ángeeignet; in Besítz genómmen

прысво́йваць

1. (імя, правы каму-н., чаму-н.) verléihen* vt, zú¦erkennen* vt;

2. (завалодаць) sich (D) áneignen, an sich néhmen*; in Besítz néhmen*; Besitz ergréifen* (што-н. von D); an sich bríngen*; eínsacken vt; sich (D) ánmaßen;

прысво́йваць сабе́ пра́ва sich (D) ein Recht néhmen* [áneignen]; sich (D) ein Recht ánmaßen;

прысво́йваць сабе́ імя sich (D) den Námen gében*