Verbum

эры́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Кніжн. Майстэрства спрачацца, умельства палемізаваць з праціўнікам, выкарыстоўваючы яго промахі.

[Грэч. éristika.]

эрытраміцы́н, ‑у, м.

Антыбіётык, які затрымлівае рост устойлівых да пеніцыліну форм узбуджальнікаў хвароб.

эрытрацы́ты, ‑аў; адз. эрытрацыт, ‑а, М ‑цыце, м.

Чырвоныя крывяныя цельцы, якія ўтрымліваюць гемаглабін.

[Ад грэч. erythros — чырвоны і kýtos — клетка.]

эрытэ́ма, ‑ы, ж.

Спец. Пачырваненне асобных участкаў скуры ў выніку прыліву крыві і расшырэння сасудаў.

[Ад грэч. erýthēma — чырвань.]