Verbum

эм, нескл., н.

Назва літары «м».

эма́левы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да эмалі (у 1 знач.). Эмалевыя фарбы. // Зроблены з эмалі; пакрыты, упрыгожаны эмаллю. Саша выняў з маленькай верхняй кішэні пінжака невялікую рубінавую зорачку з белым эмалевым галубком і ўрачыста падаў яе дзяўчынцы. Краўчанка.

2. Які звязаны са спосабам атрымання эмалі (у 2 знач.). Эмалевая тэхніка.

эмалірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. эмаліраваць.

эмалірава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад эмаліраваць.

2. у знач. прым. Пакрыты эмаллю (у 1 знач.). Фрося працадзіла малако, наліла эмаліраваны кубак сырадою. Пальчэўскі.

эмалірава́цца, ‑руецца; незак.

Зал. да эмаліраваць.

эмалірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Пакрываць эмаллю (у 1 знач.). Эмаліраваць посуд.

эмаліро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эмаліроўкі; прызначаны для эмаліроўкі. Эмаліровачная вытворчасць. Эмаліровачныя работы.

эмаліро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. эмаліраваць.

2. Слой эмалі на чым‑н., паверхня з эмалі. Трэшчына на эмаліроўцы.

эмаліро́ўшчык, ‑а, м.

Майстар, які займаецца эмаліроўкай чаго‑н.

эмаліро́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да эмаліроўшчык.