эмфа́за, ‑ы,
1. У літаратуры — узмацненне эмацыянальнай выразнасці літаратурнага стылю, што дасягаецца зменай інтанацыі і выкарыстаннем розных рытарычных фігур.
2. У лінгвістыцы — спосаб артыкуляцыі, які стварае асаблівае гучанне некаторых зычных.
[Ад грэч. émphasis — выразнасцю]
эмфаты́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які вызначаецца асаблівай эмацыянальнай выразнасцю.
2. Які вымаўляецца з асобым напружаннем.
эмфізе́ма, ‑ы,
1. Збіранне паветра ў якіх‑н. органах, тканках арганізма.
2. Хваравітае павелічэнне аб’ёму лёгкіх.
[Грэч. emphýsēma — уздуцце.]
эмфіземато́зны, ‑ая, ‑ае.
эмфізема́тык, ‑а,