Verbum

эн, нескл., н.

Назва літары «н».

энатэ́ра, ‑ы, ж.

Адна- або шматгадовая расліна сямейства кіпрэйных з пахучымі жоўтымі кветкамі; асліннік.

энгармані́зм, ‑у, м.

Спец. Атаясамліванне гукаў (інтэрвалаў, акордаў і пад.), якія маюць аднолькавую вышыню, але розную назву.

[Ад грэч. en — у і harmonia — сугучнасць.]

энгармані́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з энгарманізмам, заснаваны на прымяненні энгарманізму. Энгарманічныя гамы.

энда...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «унутраны», напрыклад: эндагамія, эндатэрмічны, эндакрынны.

эндага́мія, ‑і, ж.

Спец. Звычай першабытнага ладу, які дазваляў шлюб толькі паміж членамі адной грамадскай групы (племя, часам роду).

[Ад грэч. éndon — унутры і gámos — шлюб.]

эндага́мны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да эндагаміі. Эндагамнае племя.

эндаге́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўзнікае, дзейнічае ўнутры чаго‑н.; які тлумачыцца ўнутранымі прычынамі. Эндагеннае развіццё. Эндагенны працэс.

[Ад грэч. éndon — унутры і génos — род, нараджэнне.]

эндадэ́рма, ‑ы, ж.

Спец. Слой клетак у сцёблах і каранях раслін, які акружае ўсе ўнутраныя тканкі.

[Ад грэч. éndon — унутры і dérma — скура.]

эндака́рд, ‑а і эндака́рдый, ‑я, м.

Спец. Слой эпітэлію, які высцілае ўнутры поласць сэрца.

[Ад грэч. éndon — унутры і kardía — сэрца.]