эндагамія, ‑і, ж.
Спец. Звычай першабытнага ладу, які дазваляў шлюб толькі паміж членамі адной грамадскай групы (племя, часам роду).
[Ад грэч. éndon — унутры і gámos — шлюб.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)