Verbum

бамбаво́з, ‑а, м.

Тое, што і бамбардзіроўшчык (у 1 знач.). Фронт падыходзіў зусім блізка, часта варожыя бамбавозы перапынялі работы на палях. Кулакоўскі.

бамба́ксавыя, ‑ых.

Сямейства двухдольных раздзельнапялёсткавых раслін, блізкае да мальвавых.

бамбамёт, ‑а, М ‑мёце, м.

Уст. Гармата для кідання бомб на невялікую адлегласць.

бамба́рда, ‑ы, ДМ ‑дзе; Р мн. ‑аў; ж.

Адна з першых буйнакаліберных агнястрэльных гармат, якая страляла каменнымі ядрамі.

[Фр. bombarde.]

бамбардзі́р, ‑а, м.

1. У рускай дарэвалюцыйнай арміі — салдацкі чын у артылерыйскіх часцях.

2. Жук сямейства жужаляў, які пры самаабароне мае здольнасць выкідваць з свайго цела едкую вадкасць.

3. Разм. Ігрок, які часта забівае галы (у футболе, хакеі і пад.).

[Ням. Bombardier.]

бамбардзірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. бамбардзіраваць.

бамбардзірава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад бамбардзіраваць.

бамбардзірава́цца, ‑руецца; незак.

Зал. да бамбардзіраваць.

бамбардзірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.

1. Абстрэльваць з артылерыйскіх гармат або скідваць з самалёта бомбы на каго‑, што‑н. Немцы бамбардзіравалі з паветра ўвесь гэты куток на ўсю яго разлегласць. Чорны. // Удараць аб паверхню чаго‑н. (пра часцінкі разнастайных рэчываў). З абабітай бляшанымі лістамі камеры, дзе адліўкі ачышчаліся шротам, які бамбардзіраваў іх, паволі выпаўзалі дэталі, падвешаныя на круках. Карпаў. Малыя часцінкі, зараджаныя за доўгі час вандравання ў космасе вялікай энергіяй, бамбардзіравалі корпус карабля, разбіваючыся аб яго і пакідаючы свае сляды. Шыцік.

2. перан. Разм. Тое, што і бамбіць (у 2 знач.). Два гады .. [Насця] бамбардзіравала здзіўленага Васіля супярэчлівымі лістамі. Шамякін.

бамбардзіро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для бамбардзіроўкі. Бамбардзіровачная авіяцыя.