Verbum

візіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. візіраваць.

візі́т, ‑у, М ‑зіце, м.

1. Кароткатэрміновае, пераважна афіцыйнае, наведванне каго‑н. Зрабіць візіт. □ Антон Леванюк захварэў. Ларыса збіралася адведаць яго, але не адважвалася, не знаходзіла трапнага поваду для візіту. Стаховіч.

2. Наведванне хворага ўрачом.

[Фр. visite.]

візіта́цыя, ‑і, ж.

Праверка ваенным суднам дакументаў і грузу на сустрэтым у адкрытым моры судне, якое выклікае падазрэнне.

[Ад лац. visitatio — наведванне.]

візі́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да візіту. Візітная картка. // Прызначаны для візіту. Візітны касцюм.

візіцёр, ‑а, м.

Уст. Той, хто прыязджае з візітам; наведвальнік.

[Фр. visiteur.]

візуа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які праводзіцца простым вокам або пры дапамозе аптычных прылад. Візуальныя назіранні.

[Ад лац. visualis — зрокавы.]

ві́ка, ‑і, ДМ віцы, ж.

Кармавая расліна сямейства бабовых.

ві́кавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да вікі; у якім ёсць віка.

вікантэ́са, ‑ы, ж.

Жонка або дачка віконта.

віка́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да звання вікарыя, з’яўляецца вікарыем. Вікарны архірэй.