Verbum

верставы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да вярсты. Верставы слуп.

вертадро́м, ‑а, м.

Пляцоўка для ўзлёту і пасадкі верталётаў.

верталёт, ‑а, М ‑лёце, м.

Лятальны апарат, прыстасаваны для вертыкальнага ўзлёту і пасадкі.

верталётчык, ‑а, м.

Разм. Вадзіцель верталёта.

верталётчыца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да верталётчык.

вертыка́л, ‑а, м.

Спец. Круг нябеснай сферы, які праходзіць праз зеніт і зададзены пункт.

вертыка́ль, ‑і, ж.

Прамая, напрамак якой супадае з напрамкам адвесу; вертыкальная лінія.

вертыка́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць вертыкальнага.

вертыка́льны, ‑ая, ‑ае.

Адвесны; накіраваны па вертыкалі. Вертыкальная лінія.

[Лац. verticalis.]

ве́руючая, ‑ай, ж.

Жан. да веруючы.