Verbum

спы́рскаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. каго-што. Пакрапіць пырскамі; апырскаць. Спырскаць бялізну.

2. што. Зрасходаваць пырскаючы; выпырскаць. Спырскаць духі.

спы́рскванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спырскваць — спырснуць.

спы́рсквацца, ‑аецца; незак.

Зал. да спырскваць.

спы́рскваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да спырснуць.

2. Незак. да спырскаць (у 2 знач.).

спы́рснуты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спырснуць.

спы́рснуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.

Пырскаючы на каго‑, што‑н., намачыць; апырскаць. [Сцёпка] папярхнуўся вадой, якую трымаў у роце, рыхтуючыся спырснуць марлю, і кінуўся да мяне: — Здароў, братка, здароў, студэнт. Радкевіч.

спы́рхваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да спырхнуць.

спы́рхнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Хутка ўзляцець, зляцець адкуль‑н. (пра птушку, матылька і пад.).

спыта́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спытаць.

спыта́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Тое, што і спытаць (у 1 знач.). — І гэта ўсё ты сам напісаў, Сцёпачка? — у захапленні спыталася Аленка, калі Сцёпка скончыў свой расказ. Колас. Спытаўся брат у Стася: — Быць хочаш інжынерам? Аўрамчык.