спы́рскаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. каго-што. Пакрапіць пырскамі; апырскаць. Спырскаць бялізну.
2. што. Зрасходаваць пырскаючы; выпырскаць. Спырскаць духі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)