Verbum

эмульсава́цца, ‑суецца; зак. і незак.

Спец.

1. Тое, што і эмульгавацца (у 1 знач.).

2. толькі незак. Зал. да эмульсаваць.

эмульсава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак. і незак., што.

Спец. Тое, што і эмульгаваць.

эмульсі́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да эмульсіі. Эмульсійны слой. // Які ўтрымлівае эмульсію. Эмульсійныя фарбы. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе эмульсіі. Эмульсійнае ахаладжэнне пракату.

эмульсі́н, ‑у, м.

Спец. Бялковае рэчыва, якое знаходзіцца ў міндалі.

эму́льсія, ‑і, ж.

Спец.

1. Непразрыстая вадкасць, у якой нерастваральныя ў вадзе эфірныя алеі, бальзамы і інш. знаходзяцца ў выглядзе дробных кропелек. Эмульсія сцірала гэтую празрыстасць, і на бабіну ішла ўжо бліскучая фіялетавая нітка. Савіцкі.

2. Святлоадчувальны слой на фотапласцінках, плёнках. паперы.

[Фр. émulsion ад лац. emulgere — даіць.]

эмфа́за, ‑ы, ж.

1. У літаратуры — узмацненне эмацыянальнай выразнасці літаратурнага стылю, што дасягаецца зменай інтанацыі і выкарыстаннем розных рытарычных фігур.

2. У лінгвістыцы — спосаб артыкуляцыі, які стварае асаблівае гучанне некаторых зычных.

[Ад грэч. émphasis — выразнасцю]

эмфаты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які вызначаецца асаблівай эмацыянальнай выразнасцю. Эмфатычная гаворка.

2. Які вымаўляецца з асобым напружаннем. Эмфатычныя зычныя. Эмфатычныя гукі.

эмфізе́ма, ‑ы, ж.

Спец.

1. Збіранне паветра ў якіх‑н. органах, тканках арганізма. Падскурная эмфізема.

2. Хваравітае павелічэнне аб’ёму лёгкіх. Эмфізема лёгкіх.

[Грэч. emphýsēma — уздуцце.]

эмфіземато́зны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Уласцівы эмфіземе; хворы на эмфізему. Эмфізематозная пухліна.

эмфізема́тык, ‑а, м.

Разм. Хворы на эмфізему.