Verbum

бурку́н, ‑а, м.

Разм. Бурклівы чалавек. Чаго граха таіць, трапляюцца яшчэ ў нас дзе-нідзе людзі, якія любяць марна балбатаць, аматары без усякай дай-прычыны ўступаць у спрэчкі, гэтакія буркуны, што ўсім незадаволены, усё бачаць у самым змрочным святле. Краўчанка.

бурку́ха, ‑і, ДМ ‑кусе, ж.

Разм. Жан. да буркун.

бурла́к, ‑а, м.

Даўней — рабочы, які ў арцелі цягнуў паўз бераг супраць цячэння судны.

бурла́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бурлакоў. Бурлацкая арцель. Бурлацкае жыццё.

бурла́цтва, ‑а, н.

Бурлацкі промысел.

бурла́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.

Займацца бурлацкім промыслам, працаваць бурлаком.

бурле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. бурліць.

бурле́ска, ‑а, ж.

Жанр камічнай, парадыйнай паэзіі.

[Фр. burlesque.]

бурле́скны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бурлеска. Бурлескны твор.

бурлі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць бурлівага. Я люблю бурлівасць мора. Гурло.