Verbum

барку́н, ‑ну, м.

Меданосная араматычная расліна сямейства бабовых з белымі і жоўтымі кветкамі. Выкарыстоўваецца ў медыцыне, тытунёвай і гарэлачнай прамысловасці.

баркуно́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да баркуну, уласцівы баркуну. Баркуновы пах. // Прыгатаваны з баркуну. Баркуновы пластыр.

барлі́на, ‑ы, ж.

Уст. Тое, што і барка. Шырокі Дняпро гойдаў на хвалях сваіх чароды барлін і байдакоў. Шынклер.

барлі́ншчык, ‑а, м.

Рабочы на барліне.

ба́рмен, ‑а, м.

Уладальнік ці кіраўнік бара; служачы бара, які падае спіртныя напіткі за стойкай.

ба́рменка, ‑ы, ж.

Жан. да бармен.

ба́рмы, ‑аў; адз. няма.

Гіст. Частка княжаскага або царскага ўрачыстага ўбору ў выглядзе наплечнікаў з залатым шытвом і каштоўнасцямі. Царскія рызы і баржы.

барні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Каштоўная медная руда, сульфід медзі і жалеза.

баро́граф, ‑а, м.

Прыбор, які сам запісвае змены атмасфернага ціску.

[Ад грэч. báros — цяжар і gráphō — пішу.]

баро́даўка, ‑і, ДМ ‑цы; Р мн. ‑давак; ж.

Невялікая цвёрдая нарасць на скуры чалавека, на кары дрэў і інш. — Цяпер мо справы рушаць. Як думаеш? — пытаўся Кастусь, пыхкаючы папяроскай і разглядваючы самазадаволены твар Хрысцюка з гарошынкамі бародавак на шчоках. Дуброўскі.