Verbum

фанзо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фанзы; зроблены з фанзы. Фанзовы сарафан.

фані́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Звязаны з гукам; гукавы. Фанічны бок слова.

2. Які мае гукавы сігнал (пра тэлефонны апарат). Фанічны тэлефон.

фано́граф, ‑а, м.

Апарат для запісу і ўзнаўлення гукаў механічным спосабам.

[Ад грэч. phōnē — гук і graphō — пішу.]

фано́метр, ‑а, м.

Прыбор для вымярэння сілы гуку або шуму.

[Ад грэч. phōnē — гук і metreō — вымяраю.]

фант, ‑а, М ‑нце, м.

1. толькі мн. (фа́нты, ‑аў). Гульня, удзельнікі якой у якасці штрафу выконваюць тыя ці іншыя жартаўлівыя заданні. Вечар скончыўся гульнямі. Селі гуляць у «фанты». Колас.

2. Прадмет, уладальніку якога паводле жараб’ёўкі прызначаецца як штраф пэўнае, звычайна жартаўлівае, заданне. // Заданне, якое даецца ўдзельніку гульні ў якасці штрафу.

[Ад ням. Pfand — заклад.]

фантазёр, ‑а, м.

Той, хто любіць фантазіраваць. [Стасік:] — І прыязджаць буду часамі, ну, там улетку ці вясной.. На сад паглядзець. — Гануся засмяялася.. — Ну і фантазёр. Яшчэ саду і ў паміне няма, а ўжо збіраецца прыязджаць. Няхай.

фантазёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да фантазёр.

фантазёрскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фантазёра; уласцівы фантазёру. [Максім:] — Добрая рамантыка не перашкаджае быць добрым рэвалюцыянерам. [Стараста:] — Добрая — так, а пустая і фантазёрская, мне здаецца, шкодзіць. Машара.

фантазёрства, ‑а, н.

Схільнасць да фантазіравання, да фантазій. Гаворка часамі пераходзіла ў звычайнае фантазёрства, у жарты, у неіснуючыя сітуацыі, поўныя дасціпных, смешных выдумак. Колас.

фантазі́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. фантазіраваць.