Verbum

банке́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да банкету ​¹; у якім праводзіцца банкет. Банкетны стол. Банкетная зала.

банкі́р, ‑а, м.

Капіталіст, буйны акцыянер або ўладальнік банка.

[Фр. banquier.]

банкі́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да банкір.

банкі́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да банкіра, належыць банкіру. Банкірская кантора. Банкірскі дом. □ Большая частка банкірскага капіталу зусім фіктыўная і складаецца з даўгавых патрабаванняў (вэксаляў), дзяржаўных папер (якія прадстаўляюць ранейшы капітал) і акцый (пасведчанняў на атрыманне будучага даходу). Маркс.

банкно́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да банкнотаў. Банкнотнае абарачэнне.

банкно́ты, ‑аў; адз. банкнот, ‑а, М ‑ноце, м.

а) У СССР — білеты, што выпускае Дзяржаўны банк у выглядзе грошай, якія забяспечаны рэальнымі тавара-матэрыяльнымі каштоўнасцямі; б) у капіталістычных краінай — крэдытныя грошы, якія выпускаюцца эмісійнымі банкамі.

[Англ. banknotes.]

банкру́т, ‑а, М ‑круце, м.

1. Збяднелы неплацежаздольны даўжнік.

2. перан. Чалавек, які аказаўся няздольным апраўдаць чые‑н. надзеі і пацярпеў ідэйнае крушэнне. Палітычныя банкруты.

•••

Злосны банкрут — купец, банкір, які ўхіляецца ад выканання сваіх даўгавых абавязацельстваў, хоць і з’яўляецца плацежаздольным.

банкру́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да банкрута, банкруцтва; звязаны з банкрутам, банкруцтвам.

банкру́цтва, ‑а, н.

1. Страта даўгавой плацежаздольнасці ў выніку разарэння даўжніка.

2. перан. Правал у ідэйнай, палітычнай дзейнасці якой‑н. асобы або арганізацыі. Банкруцтва палітыкі агрэсараў.

[Ад фр. banqueroute.]

ба́ннік, ‑а, м.

Спец. Круглая шчотка на доўгай палцы для прачысткі і змазвання гарматнага ствала.