Verbum

бальнеатэ́хніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.

Раздзел санітарнай тэхнікі, прызначаны ствараць на аснове дадзеных бальнеалогіі неабходныя ўмовы для засцярогі мінеральных вод ад спусташэння і забруджання і выпрацоўваць метады найбольш эфектыўнага іх выкарыстання з лячэбна-прафілактычнай мэтай.

[Ад лац. balneum — лазня і слова тэхніка.]

бальнео́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне бальнеалогіі.

бальні́ца, ‑ы, ж.

Установа для стацыянарнага лячэння хворых. Раённая, абласная бальніца. Палажыць у бальніцу хворага. Ляжаць у бальніцы.

бальні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бальніцы; уласцівы бальніцы. Бальнічны рэжым. // Які належыць бальніцы. Бальнічны корпус.

•••

Бальнічны ліст гл. ліст.

ба́льны ​¹, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да балю. Бальныя танцы. Бальнае плацце.

ба́льны ​², ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да бала ​¹. Бальная сістэма ацэнкі ведаў.

бальшавізава́цца, ‑зуецца; зак. і незак.

1. Стаць (станавіцца) поўнасцю бальшавіцкім.

2. толькі незак. Зал. да бальшавізаваць.

бальшавізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Узмацніць (узмацняць) у кім‑, чым‑н. бальшавіцкі элемент; зрабіць каго‑н. бальшавіком.

бальшавіза́цыя, ‑і, ж.

Узмацненне бальшавіцкага ўплыву; павелічэнне колькасці бальшавікоў у якой‑н. арганізацыі. На Заходнім фронце бурная бальшавізацыя салдацкіх камітэтаў (Саветаў) пачалася пасля ўзброенага паўстання ў Маскве. «Полымя».

бальшаві́зм, ‑у, м.

Рэвалюцыйная паслядоўная марксісцкая плынь палітычнай думкі ў міжнародным рабочым руху, якая ўзнікла ў пачатку 20 ст. ў Расіі і атрымала сваё ўвасабленне ў пралетарскай партыі новага тыпу, у партыі бальшавікоў, створанай У. І. Леніным.

бальшаві́к, ‑а, м.

Член бальшавіцкай партыі; паслядоўнік бальшавізму, камуніст.