спіртава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.
Спец. Рабіць спіртаванне. Спіртаваць віно.
спіртавы́, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да спірту. Пах .. [перапрэлага лісця] перамешваецца са спіртавым духам дуба і гаркаватым — асіны. Мележ. // Зроблены са спірту, са спіртам. Спіртавыя лакі. // Які дзейнічае пры дапамозе спірту. Спіртавы тэрмометр. Спіртавая лямпа. // Які мае адносіны да вырабу спірту. Спіртавы завод. Спіртавая прамысловасць.
•••
Спіртавое браджэнне гл. браджэнне.
спіртаме́р, ‑а, м.
Прыбор для вымярэння моцнасці спіртавых раствораў.
спіртзаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Завод па вырабу спірту. [Кульгавы:] — Паслалі ў вёску. Там спіртзавод быў. Мяне на гэты завод і прызначылі. Чыгрынаў.
спіртны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да спірту. Ад конніка .. патыхала моцным спіртным перагарам. Лынькоў. // Які змяшчае ў сабе спірт, робіцца са спіртам; алкагольны. Спіртныя напіткі.
2. у знач. наз. спіртно́е, ‑ога, н. Разм. Гарэлка, а таксама іншыя алкагольныя напіткі. Змітрок паглядзеў на багаты касцюм Ігара, па сіні ад частага ўжывання спіртнога твар і адказаў: — Здорава, відаць, жывеш! Ваданосаў.
спірто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.
Спіртавая лямпа. — Што ж, будзем лячыць, — сказала Алаіза, вымаючы з клунка банкі, спіртоўку. Арабей.
спіры́т, ‑а, М ‑рыце, м.
Той, хто верыць у магчымасць зносін з душамі памёршых; той, хто займаецца спірытызмам.
спіры́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Жан. да спірыт.
спірытуалі́зм, ‑у, м.
Ідэалістычнае філасофскае вучэнне, паводле якога дух (душа) — першааснова свету.
[Ад лац. spiritualis — духоўны.]