плюхце́ць, ‑ціць; незак.
Разм. Плюхаць, хлюпаць. Конь — Ножык клыгаў, аступаўся, Вада пад коламі плюхцела. Колас.
плюш, ‑у, м.
Тканіна, у якой ворс радзейшы, але вышэйшы, чым у аксаміце. На сцэне стаяў стол, накрыты, як у важнай установе, чырвоным плюшам, на стале графік з вадою. Грамовіч.
[Ням. Plüsch ад лац. pilus — волас.]
плю́шавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да плюшу. Плюшавая фабрыка. // Зроблены з плюшу або пакрыты плюшам. Плюшавая дарожка. Плюшавы мішка. Плюшавая канапа.
плю́шаўка, ‑і, ДМ ‑шаўцы; Р мн. ‑шавак; ж.
Разм. Плюшавы жакет на ваце або на ваціне. У дзвярах новага дома стаяла бабка. Бледны твар. Сівыя валасы з-пад шэрай вязанай хусткі, жакет-плюшаўка. Арабей.
плю́шнік, ‑у, м.
Тое, што і аер. Ужо зелянелі пад сонцам чароты ды плюшнікі. Чорны.
плюшч, ‑у, м.
Паўзучая расліна, якая абвіваецца вакол сваёй апоры. Над ганачкам павісаў гірляндамі плюшч — ён разросся так густа і нізка, што зусім закрыў дзверы. Пестрак.
плю́шчавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да плюшчу. Плюшчавы ліст. // Абвіты плюшчом.
плю́шчаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад плюшчыць 2.
плюшчападо́бны, ‑ая, ‑ае.
Які мае выгляд плюшчу, падобны на плюшч. Плюшчападобныя расліны.
плюшчы́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Прызначаны для плюшчэння. Плюшчыльны станок.