медзведзява́тасць, ‑і, ж.
Разм. Уласцівасць медзведзяватага. Медзведзяватасць рухаў.
медзведзява́ты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Падобны чым‑н. на мядзведзя; непаваротлівы. Іван наогул не танцуе, нязграбнага, медзведзяватага, яго нават нельга ўявіць у танцы. Марціновіч.
медзведзяня́ і медзведзянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.
Дзіцяня мядзведзя.
медзеплаві́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да выплаўкі медзі. Медзеплавільная вытворчасць. // Прызначаны для выплаўкі медзі. Медзеплавільная печ.
медзеплаві́льшчык, ‑а, м.
Рабочы медзеплавільнага завода.
ме́дзісты, ‑ая, ‑ае.
Які ўтрымлівае медзь. Медзістыя сланцы.
медзь, ‑і, ж.
1. Хімічны элемент, метал чырванаватага колеру, вязкі і коўкі. // перан. Пра колер, які нагадвае колер медзі; чырвона-жоўты. Асенніх лісцяў плаўленая медзь кладзецца, астываючы, пад ногі. А. Вольскі. А неба звінела дубамі І сыпала медзь жалудоў. Пысін.
2. зб. Вырабы з гэтага металу. Не трубіў на зары гарніст, Не грымела аркестраў медзь. Панчанка.
3. зб. Разм. Медныя грошы.
медзякі́, ‑оў; адз. мядзяк, медзяка, м.
Медныя манеты, грошы. Даў .. [аканом Сцёпку] глеба, сала, цэлую жменю медзякоў і выправіў у дарогу. Якімовіч.
медзяні́сты, ‑ая, ‑ае.
1. Спец. У склад якога ўваходзіць медзь. Медзяністая сажа.
2. Падобны колерам на медзь. Медзяністы колер.