Verbum

вінто́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да вінтоўкі. Вінтовачны патрон. Вінтовачны стрэл.

вінто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Ружжо з вінтавой нарэзкай у канале ствала. Самазарадная вінтоўка. Снайперская вінтоўка.

ві́нцік, ‑а, м.

Памянш. да вінт ​¹ (у 1 знач.); шрубка.

вінці́ць, вінчу, вінціш, вінціць; незак., што.

Разм. Паварочваць, укручваць або выкручваць вінт, шрубу.

вінцо́, ‑а, н.

Разм. Ласк. да віно.

вінчэ́стэр, ‑а, м.

Тып паляўнічага ружжа.

[Ад уласн. імя.]

віншава́льнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто віншуе каго‑н.

віншава́льніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да віншавальнік.

віншава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да віншавання. Віншавальная тэлеграма. Віншавальны ліст.

віншава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вішнаваць.

2. Прывітанне з выпадку радаснай падзеі, знамянальнай даты. Навагодняе віншаванне.