Verbum

бабуві́зм, ‑у, м.

Рэвалюцыйная плынь утапічна-камуністычнага кірунку, заснаваная Гракхам Бабёфам у канцы 18 ст. ў Францыі.

бабуві́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прыхільнік бабувізму.

бабуві́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бабувізму, бабувіста.

бабуі́н, ‑а, м.

Малпа роду павіянаў (водзіцца ў Афрыцы).

[Фр. babouin.]

бабу́лін, ‑а.

Разм. Які мае адносіны да бабулі, належыць бабулі. На акне каля бабулінага ложка, дзе ляжыць Ніна, цьмяна гарыць укручаная лямпа. Брыль.

бабу́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Памянш.-ласк. да бабуля.

бабу́льчын, ‑а.

Які належыць бабульцы. [Дзядуля:] — Цяпер пойдзем пад бабульчына акно, пальём яе чабарок. Бяганская.

бабу́ля, ‑і, ж.

Ласк. да баба ​¹ (у 1, 2 знач.).

бабу́х, выкл.

1. Ужываецца гукапераймальна для абазначэння моцнага грукату ад выбуху, стрэлу, падзення чаго‑н. цяжкага. [Хутарэц:] — Ляціць, разбойнік, цішком ды табе з разгону ў спіну — бабух. Ракітны.

2. у знач. вык. Разм. Ужываецца ў знач. дзеясл. «бабухнуць», «бабухнуцца».

бабу́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Разм. Незак. да бабухнуць.