Verbum

механі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паслядоўнік механіцызму.

механісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да механіцызму; заснаваны на прынцыпах механіцызму.

механіцы́зм, ‑у, м.

Антыдыялектычны кірунак у філасофіі, які зводзіць усю разнастайнасць быцця да простых законаў механікі.

механіцы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Тое, што і механіст.

механі́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і якасць механічнага.

механі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да механікі (у 1 знач.). Механічны рух. Механічная энергія.

2. Які дзейнічае пры дапамозе механізмаў, машын; які апрацоўваецца пры дапамозе механізмаў. Механічныя граблі.

3. Звязаны з вырабам, рамонтам машын і механізмаў. Механічны цэх.

4. Тое, што і механістычны. Механічны матэрыялізм.

5. перан. Які дзейнічае без ўдзелу свядомасці; аўтаматычны. Механічнае завучванне прачытанага. □ Некалькі дзён марнаваўся няўдалы перапісчык над простаю, чыста механічнаю работаю і часта збіваўся з тропу. Колас. // Міжвольны. Механічныя жэсты.

мехападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Шырокі, нязграбны, падобны на мех (пра адзенне). Я падняўся і ўбачыў двух чалавек, з галавы да ног апранутых у мехападобнае адзенне. Шамякін.

ме́цены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад месці (у 1 знач.).

ме́ціна, ‑ы, ж.

Разм. Пляма, лапіна на целе, покрыве жывых істот; знак, метка. Нам прывялі двух сухіх.. канькоў, буланых, з белымі мецінамі на лбе. Мікуліч.

ме́цінка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш.-ласк. да меціна.