фаршта́цкі, ‑ая, ‑ае.
Уст. Які мае адносіны да фарштата. З суседкамі [цешча] перамывала хлопцавы кветачкі ў сямі водах. Ахалі і охалі фарштацкія гаварухі. Б. Стральцоў.
фарштэ́вень, ‑тэўня, м.
Насавая частка судна, якая з’яўляецца працягам кіля. З ходу, не спыняючы гарматы агонь, эсмінец фарштэўнем урэзаўся ў сярэдзіну левага борта, ударыў па адсеку [лодкі] з акумулятарнымі батарэямі. Хомчанка. Вунь .. [параход] абыходзіць бакен; белыя грабяні адлятаюць ад фарштэўня. Савіцкі.
[Гал. voorsteven.]
фаршырава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. фаршыраваць.
фаршырава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад фаршыраваць.
2. у знач. прым. Прыгатаваны пры дапамозе фаршыравання. Фаршыраваны карп.
фаршырава́цца, ‑руецца; незак.
Зал. да фаршыраваць.
фаршырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.
Начыняць фаршам. Фаршыраваць перац.
фаршыро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. фаршыраваць.
фарынгаскапі́я, ‑і, ж.
Спец. Агляд глоткі і зева пры дапамозе спецыяльнага люстэрка.
[Ад грэч. pharynx — глотка і skopeō — гляджу.]
фарынгаско́п, ‑а, м.
Спец. Прыбор для агляду глоткі і зева.
фарынгі́т, ‑у, М ‑гіце, м.
Вострае або хранічнае запаленне слізістай абалонкі глоткі.
[Ад грэч. pharynx — глотка.]