Verbum

фалькларысты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фалькларыста, фалькларыстыкі; звязаны з вывучэннем фальклору. Фалькларыстычныя даследаванні.

фалькло́р, ‑у, м.

Вусная народная творчасць. Усе вялікія пісьменнікі ставілі абавязковай умовай літаратурнай працы ведаць скарбніцу народнай творчасці — фальклор. «ЛіМ».

[Англ. folklore.]

фалькло́рнасць, ‑і, ж.

Наяўнасць фальклорных элементаў (у якім‑н. творы). Фальклорнасць — вельмі выразная жанравая рыса аповесці [«Салавей»]. Каваленка.

фалькло́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фальклору. Фальклорны вобраз. Фальклорны твор. Фальклорная экспедыцыя. □ Выразны фальклорны каларыт мае і галоўны вобраз аповесці — Салавей. Гіст. бел. сав. літ.

фальсіфікава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад фальсіфікаваць.

фальсіфікава́цца, ‑куецца; незак.

Зал. да фальсіфікаваць.

фальсіфікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.

Падрабіць (падрабляць), сказаць (скажаць) з мэтай выдаць за сапраўднае. Вядома, што рэакцыянеры — ахавальнікі самадзяржаўнага ладу ў Расіі і буржуазныя нацыяналісты фальсіфікавалі паэзію Тараса Шаўчэнкі. Палітыка.

[Ням. falsifizieren ад лац. falsifico — падробліваю.]

фальсіфіка́т, ‑у, М ‑каце, м.

Кніжн. Фальшывы, падроблены прадукт, выраб.

[Ням. Falsifikat.]

фальсіфіка́тар, ‑а, м.

Той, хто займаецца фальсіфікацыяй. Фальсіфікатары гісторыі.

фальсіфіка́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фальсіфікатара.