Verbum

мелізна́,

Разм. Узвышэнне дна (у моры, рэчцы, возеры), утворанае звычайна наносам пяску, галькі і небяспечнае для суднаходства; мель.

меліні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Выбуховае рэчыва жоўтага колеру.

[Ад грэч. mélinos — жоўты, жаўтаваты.]

меліні́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мелініту. // Начынены мелінітам. Мелінітавы снарад. □ [Ірына] добра ўжо ведала ўсе тайны дынаміту, асаблівасці мелінітавых шашак. Лынькоў.

мелі́са, ‑ы, ж.

Травяністая меданосная расліна сямейства губакветных з жоўтымі кветкамі і лімонным пахам.

[Ад грэч. melissa — пчала.]

ме́лісты, ‑ая, ‑ае.

Які мае мелі. Мелісты заліў.

меліто́за, ‑ы, ж.

Спец. Цукрыстае рэчыва, якое знаходзіцца ў некаторых раслінах (у эўкаліпце, цукровых бураках).

[Ад грэч. méli (melitos) — мёд.]

меліярава́цца, ‑руецца; незак.

Зал. да меліяраваць.

меліярава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) меліярацыю чаго‑н. Меліяраваць зямлю.

меліяра́тар, ‑а, м.

Спецыяліст па меліярацыі. Андрыян Цітавіч здзівіўся, што за час, які ён не быў тут, меліяратары зрабілі так многа: канал падыходзіў да ракі. Марціновіч.

меліярацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да меліярацыі, звязаны з меліярацыяй. Меліярацыйныя работы. □ Шнуркі меліярацыйных капаў цягнуліся скрозь па драбналессю. Б. Стральцоў.