вераснёўскі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае дачыненне да верасня; вераснёвы. У тую вераснёўскую ноч многія работнікі леглі спаць вельмі позна. Шамякін. // Характэрны для верасня. Вераснёўскае паветра пахла ап’яняючай свежасцю. Колас.
верасо́вы і (радзей) ве́расавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае дачыненне да верасу. Верасовы цвет. Верасовы мёд. □ Слыве найлепшым у пчалы ўзятак верасовы. Вялюгін.
2. у знач. наз. верасо́выя, ‑ых. Сямейства двухдольных раслін, да якога адносяцца верас, талакнянка.
верасо́к, ‑ску, м.
Памянш.-ласк. да верас. На зямлі ўжо няма снегу, вымыты асенні верасок выглядае зусім свежым. Кулакоўскі.
вератні́к, ‑а, м.
Абл. Гоні, загон. Разоў пяць губляў [Сымон] авечкі, Шкоды ў полі нарабіў, Здрасаваў шнуроў тры грэчкі, Вератнік аўса прыбіў! Колас.
вераўча́ны, ‑ая, ‑ае.
Зроблены з вяроўкі. Вераўчаная аброць. □ Ішоў, памахваючы доўгай вераўчанай пугай, яшчэ санлівы хлопец-пастух. Мележ.
вераце́нніца, ‑ы, ж.
Від бязногай, падобнай на змяю яшчаркі.
вераце́нца, ‑а, н.
Памянш.-ласк. да верацяно (у 1 знач.).
верацёнападо́бны, ‑ая, ‑ае.
Падобны па сваёй форме на верацяно.
верацённік, ‑а, м.
Той, хто займаецца вырабам верацён.
верацённы, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да верацяна (у 1 знач.). Верацённая пража.