піску́лька, ‑і, ДМ ‑льцы, ж.
Вадаплаўная птушка атрада гусепадобных.
піску́н, ‑а, м.
Разм. Той, хто часта пішчыць.
піску́ха, ‑і, ДМ ‑кусе, ж.
Разм. Жан. да піскун.
пі́снуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
1. Аднакр. да пішчаць. Хоць бы птушка дзе піснула, — Ані знаку, ні следу. Лужанін.
2. Разм. Тое, што і пікнуць (у 2 знач.). [Яўхім:] — Я б іх так ліхадзеяў гэтых у кулак узяў, што і не піснулі б... Чарнышэвіч.
пістале́т, ‑а, М ‑леце, м.
Агнястрэльная зброя з кароткім ствалом для стральбы на кароткую адлегласць. З сабою .. [мужчына] носіць, апрача вінтоўкі, па пісталету ў кожнай кішэні, гранаты. Паслядовіч.
[Фр. pistolet.]
пістале́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пісталета; прызначаны для стральбы з пісталета. Пісталетны стрэл. Пісталетныя патроны.
пістано́ўка, ‑і, ДМ ‑ноўцы; Р мн. ‑новак; ж.
Разм. Пістоннае ружжо. [Якаў] зняў з плячэй пістаноўку ды ў сенцах на цвіку павесіў. Лобан.
пісто́ль 1, ‑я, м.
Залатая старадаўняя манета ў Іспаніі.
[Фр. pistole.]
пісто́ль 2, ‑я, м. і пісто́ля, ‑і, ж.
Уст. Пісталет.
[Фр. pistole.]
пісто́ль 2, ‑я, м. і пісто́ля, ‑і, ж.
Уст. Пісталет.
[Фр. pistole.]
пісто́н, ‑а, м.
1. Невялікі металічны каўпачок у ружэйных патронах або снарадах з выбуховым рэчывам, якое ўзрываецца ад удару. Развязаўшы дрот і дастаўшы капшук з порахам і пістонамі, дзед з Міколкам рушылі ў паход. Лынькоў. // Склееныя па краях два невялікія кружочкі паперы з порахам унутры для цацачных ружжаў і пісталетаў. Агульнымі сродкамі мы здабывалі порах, папяровыя пістоны. Бядуля.
2. Круглая металічная аправа, механічна прымацаваная да дзірачак у скуры, картоне і пад., якія зроблены для зацягвання шнуркоў. На левай назе парваны шнурок: ён звязаны, і яго вузел тырчыць паміж пістонаў вялікаю бародаўкаю. Баранавых.
3. Спец. Клапан у музычным медным духавым інструменце.
[Фр. piston.]