пістано́ўка, ‑і, ДМ ‑ноўцы; Р мн. ‑новак; ж.
Разм. Пістоннае ружжо. [Якаў] зняў з плячэй пістаноўку ды ў сенцах на цвіку павесіў. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)