Verbum

мяздра́, ‑ы, ж.

1. Спец. Падскурная клятчатка ў жывёл.

2. Левы, адваротны бок шкуры.

мяздро́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мяздры, зроблены з мяздры. Мяздровы слой. Мяздровы клей.

мяздры́цца, ‑рыцца; незак.

Зал. да мяздрыць.

мяздры́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак., што.

Ачышчаць ад мяздры (у 1 знач.). Мяздрыць шкуру.

мяздрэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. мяздрыць.

мя́каць, ‑і, ж.

1. Мяккая частка цела жывёлы або чалавека.

2. Мяса без касцей. Аддзяліць мякаць ад касцей.

3. Мяккая частка пладоў, ягад, клубняў. Мякаць яблыка.

4. Разм. Што‑н. мяккае, рыхлае. Схапіў Юткевіч хлеб абедзвюма рукамі, упіўся ў пахучую мякаць зубамі і, не разжоўваючы, кавалак за кавалкам прагна глытаў хлеб, раскідаючы крошкі па стале. Мікуліч.

мя́кенькі, ‑ая, ‑ае.

Памянш.-ласк. да мяккі.

мякі́на, ‑ы, ж.

Адходы, якія застаюцца пасля абмалоту і ачысткі зерневых, бабовых культур і лёну.

мякі́ннік, ‑а, м.

Памяшканне, кут, куды ссыпаюць мякіну.

мякі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мякіны; з дамешкай мякіны. Мякінная пацяруха. Мякінны хлеб.