меркантылі́сцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да меркантыліста, меркантылістаў. Меркантылісцкія погляды.
мерканты́льнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць меркантыльнага (у 2 знач.).
мерканты́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Уласцівы меркантылізму (у 1 знач.).
2. перан. Кніжн. Да дробязі ашчадны, своекарыслівы.
ме́ркнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. меркнуў, ‑нула і мерк, ‑ла; незак.
1. Траціць паступова яснасць; цямнець. У прагаліне паміж дрэў відно было неба. Яно меркла і з кожнай секундай здавалася глыбейшым. Чорны. Водбліскі ад агню то ўспыхвалі, то раптам мерклі, знікалі, праглынутыя цемрай ночы. Лынькоў.
2. перан. Траціць сілу, значэнне; слабець. Мінаюць гады, а веліч нашай рэвалюцыі не меркне. «ЛіМ». У яго [Стафанковіча] душы меркла і траціла сэнс усё іншае, што жыло ў людзях і не належала да тых спраў, якія поўнілі ўсю яго істоту. Чорны.
мерла́н, ‑а, м.
Рыба сямейства трасковых, якая водзіцца ў прыбярэжнай зоне Еўропы.
мерлу́за, ‑ы, ж.
Марская драпежная рыба сямейства трасковых, якая мае прамысловае значэнне.
ме́рнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць мернага (у 1, 3 знач.).
ме́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Рытмічны, роўны. Каля крамы мясцовага сельпо ходзіць начны вартаўнік, паглядае на вокны, што свецяцца ў познюю пару, ды прыслух[оў]ваецца да мернага пастуквання паравіка. Шахавец. Сцёпка трохі падумаў. Ні да чаго пэўнага не дадумаўшыся, выйшаў на вуліцу і мерным крокам, як чалавек сталы, пайшоў у бок Андрэевай хаты. Колас.
2. Які служыць для вымярэння чаго‑н. Мерны ланцуг. Мерная рэйка.
3. Разм. Сярэдні па сіле, памерах. Юнак той — прапаршчык Дзяжа. У росце мерны, цёмна-русы. Колас.
мерсерызава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. да мерсерызаваць.
мерсерызава́цца, ‑зуецца; незак.
Зал. да мерсерызаваць.