Verbum

візі́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да візіра ​¹. Візірная лінейка.

візіро́вачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вызначэння якасці зерня, прызначаны для гэтай мэты.

2. у знач. наз. візіровачная, ‑ай, ж. Лабараторыя, у якой вызначаюць якасць зерня.

візіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. візіраваць.

візі́т, ‑у, М ‑зіце, м.

1. Кароткатэрміновае, пераважна афіцыйнае, наведванне каго‑н. Зрабіць візіт. □ Антон Леванюк захварэў. Ларыса збіралася адведаць яго, але не адважвалася, не знаходзіла трапнага поваду для візіту. Стаховіч.

2. Наведванне хворага ўрачом.

[Фр. visite.]

візіта́цыя, ‑і, ж.

Праверка ваенным суднам дакументаў і грузу на сустрэтым у адкрытым моры судне, якое выклікае падазрэнне.

[Ад лац. visitatio — наведванне.]

візі́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да візіту. Візітная картка. // Прызначаны для візіту. Візітны касцюм.

візіцёр, ‑а, м.

Уст. Той, хто прыязджае з візітам; наведвальнік.

[Фр. visiteur.]

візуа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які праводзіцца простым вокам або пры дапамозе аптычных прылад. Візуальныя назіранні.

[Ад лац. visualis — зрокавы.]