Verbum

байко́т, ‑у, М ‑коце, м.

Спосаб палітычнай і эканамічнай барацьбы, калі цалкам або часткова спыняюцца адносіны з якой‑н. асобай, арганізацыяй ці дзяржавай. Байкот, гэта — не лінія тактыкі, а асобы сродак барацьбы, прыгодны пры асобых умовах. Ленін. // Разм. Спыненне адносін з кім‑н. у знак незадавальнення чыімі‑н. паводзінамі. [Іваненка:] — Ты ведаеш, Рыгор Паўлавіч, што койдзіцкія дзяўчаты абвясцілі байкот трактарыстам? Хадкевіч.

[Ад уласн. імя.]

байні́ца, ‑ы, ж.

Адтуліна ў сценах крэпасці ці іншых абарончых збудаванняў для вядзення агню; амбразура. Бункеры слепа пазіралі вузкімі шчылінамі байніц і разяўленымі дзвярамі. Асіпенка.

байні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да байніцы. Байнічная адтуліна.

байра́м, ‑у, м.

Мусульманскае свята. Вялікі байрам. Малы байрам.

[Ад тур. bayram — урачыстасць.]

байрані́зм, ‑у, м.

Літаратурная плынь пачатку 19 ст., якая ўзнікла пад уздзеяннем творчасці англійскага паэта Байрана, характарызавалася рамантычным індывідуалізмам, разладам паміж паэтам і грамадствам і расчараванасцю жыццём.

байрані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да байранізму, уласцівы яму. Байранічная паэзія.

байска́ўт, ‑а, м.

Тое, што і скаўт.

[Англ. boy-scout.]

ба́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бая ​¹, належыць баю ​¹. Байскія землі.

байстру́к, ‑а, м.

Разм. груб. Пазашлюбнае дзіця.

ба́йхавы, ‑ая, ‑ае.

У выразе: байхавы чай — сорт рассыпнога, непрасаванага чаю.

[Ад кіт. бай хуа.]