фарбава́рны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Звязаны з прыгатаваннем фарбы для афарбоўкі тканіны.
фарбава́рня, ‑і, ж.
У тэкстыльнай вытворчасці — памяшканне, дзе вараць фарбы.
фарбава́цца, ‑буюся, ‑буешся, ‑буецца; незак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрывацца або насычацца фарбай, падвяргацца ўздзеянню фарбы. // Прымаць які‑н. колер, адценне. Сапраўды, трохі прадзімала: праз шчыліны веяў вільготны, дрыготкі павёў. Свет штохвілінна фарбаваўся ў сіняе і чорнае, палосамі. Караткевіч.
2. Разм. Падмалёўваць губы, твар, валасы.
3. Зал. да фарбаваць (у 1 знач.).
фарбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; незак., каго-што.
1. Пакрываць, насычаць фарбай, падвяргаць афарбоўцы. Фарбаваць падлогу. Фарбаваць тканіны. □ Дзяўчаты ў камбінезонах і ў спяцоўках паспешліва і любоўна фарбавалі асвятляльныя мачты. Карпаў. [Хлопчык:] — Глянь, хто гэта туды [на дах] узлез? Што ён робіць? [Маці:] — Маляр. Дах фарбуе, каб не цёк. Гарбук. // Надаваць колер, афарбоўку. Фарбуе сонца ліст асіны, а ў сэрцы радасць і вясна. Дзень добры, родная краіна! Дзень добры, Беларусь мая! Машара. Чырвоная прозалаць захаду фарбавала не толькі край неба, але і ўсё наваколле ў мяккі ружовы колер прадвесня. Сабаленка.
2. Разм. Пэцкаць (пра нетрывала, недабраякасна афарбаваныя рэчы).
3. Падмалёўваць сабе вусны, бровы і пад. Тамара не разумее: навошта фарбаваць вусны? Ермаловіч. // Перафарбоўваць у іншы колер. Фарбаваць валасы.
фа́рбавы, ‑ая, ‑ае.
Спец.
1. Які мае адносіны да фарбы (у 1 знач.). Фарбавае спалучэнне.
2. Які вырабляе фарбы. Фарбавая прамысловасць.
фарбапу́льт, ‑а, М ‑льце, м.
Спец. Пнеўматычны апарат для распылення сціснутым паветрам фарбавальных саставаў пры малярных работах.
фарбацёр, ‑а, м.
1. Рабочы, які расцірае фарбу.
2. Таўкачык, якім расціраюць фарбу.
фарбацёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Машына, дошка або пасудзіна для расцірання фарбы.
фарбацёрны, ‑ая, ‑ае.
Які служыць для расцірання фарбы. Фарбацёрная машына.
фарбо́ўнік, ‑у, м.
Меданосная расліна сямейства крыжакветных, з лісця якой здабываюць фарбу.