слуп, ‑а,
1. Бервяно або тоўсты брус, умацаваныя вертыкальна, стаўма.
2.
3. Тое, што і слупок (у 2 знач.).
4.
5.
•••
слуп, ‑а,
1. Бервяно або тоўсты брус, умацаваныя вертыкальна, стаўма.
2.
3. Тое, што і слупок (у 2 знач.).
4.
5.
•••
слупкава́ты, ‑ая, ‑ае.
слупня́к, ‑у,
Вострая інфекцыйная хвароба, якая прыводзіць да сутаргі мышцаў.
слупняко́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да слупняку.
слупо́к, ‑пка,
1.
2. Маса рэчыва, якая пабыла форму стаячага стрыжня, палачкі.
3. Калонка кароткіх радкоў у газеце, часопісе і пад., якія размешчаны адзін пад другім.
4. У батаніцы — частка песціка паміж рыльцам і завяззю.
слупяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее;
слу́ханне, ‑я,
слуха́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да слухача.
слу́хацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца;
1.
2. Рабіць так, як хто‑н. раіць, вучыць.
3. Падпарадкоўвацца каму‑, чаму‑н.
4.
слу́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Накіроўваць увагу на якія‑н. гукі, намагацца пачуць што‑н.
2. Даследаваць шляхам выслухвання стан і работу якога‑н. унутранага органа.
3. Публічна разглядаць (якую‑н. судовую справу).
4. Вывучаць што‑н., наведваючы лекцыі, заняткі.
5. Рабіць так, як хто‑н. раіць, вучыць.
6. Слухацца каго‑н., выконваць чыю‑н. волю.
7.
8.