вісклі́вы, ‑ая, ‑ае.
Пранізлівы, з віскам. Вісклівы крык. □ [У Якава] у вушах — вісклівы Наташын смех, а ў душы — сумны голас Марыі Адамаўны. Кулакоўскі. // Які часта вішчыць. Клопатаў хапала ўсім: паспрабуй нанасіць вёдрамі вады, нарабіць і разнесці корм гэтым неспакойным, вісклівым жывёлінам... Місько.
ві́скнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Аднакр. да вішчаць. [Конь] злосна махнуў галавой, выскаліў зубы, тонка віскнуў. Васілевіч. Машына прабегла яшчэ метраў сто, віскнула тармазамі і стала. Мележ.
віско́за, ‑ы, ж.
Студзяністае клейкае цэлюлознае рэчыва, з якога вырабляецца штучны шоўк. // Вырабы з віскозы.
[Ад лац. viscosus — клейкі.]
віско́зны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да віскозы. Віскозны завод. Віскозная вытворчасць. // Зроблены з віскозы. Віскозная тканіна.
віску́н, ‑а, м.
Разм. Той, хто многа вішчыць.
віску́ха, ‑і, ДМ ‑кусе, ж.
Жан. да віскун.
ві́скуцень, ‑кутня, м.
Абл. Вісклівы, пранізлівы вецер. Як можна сагрэцца ў такі віскуцень, як трымаць у руках зброю, як дыхаць? Кулакоўскі. [Віктар:] — Акалеў на гэтым віскутні. Здаецца, і кажушок цёплы, а прабірае. Лобан.
віславу́хі, ‑ая, ‑ае.
З абвіслымі вушамі. Віславухі сабака.
ві́слы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і абвіслы. У.. [Змітра] быў аброслы шчацінаю твар, даўно не стрыжаныя віслыя вусы. Мележ.