Verbum

фітапато́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне фітапаталогіі.

фітапланкто́н, ‑у, м.

Сукупнасць раслінных арганізмаў (пераважна водарасцей), якія свабодна плаваюць у верхніх слаях вадаёмаў.

[Ад грэч. phytón — расліна і planktos — блукаючы.]

фітатро́н, ‑а, м.

Памяшканне, дзе ствараюцца штучныя ўмовы, для вырошчвання раслін.

[Ад грэч. phytón — расліна і thronos — месцазнаходжанне.]

фітатэрапі́я, ‑і, ж.

Лячэнне лекавымі раслінамі.

[Ад грэч. phytón — расліна і therapeia — лячэнне.]

фітафа́г, ‑а, м.

Спец. Жывёла, якая корміцца расліннай ежай.

[Ад грэч. phytón — расліна і phágos — пажыральнік.]

фітафто́ра, ‑ы, ж.

Грыб, які паразітуе на розных раслінах, а таксама хвароба бульбы, выкліканая гэтым грыбам.

[Ад грэч. phytón — расліна і phthorá — знішчэнне, пагібель.]

фітацэнало́гія, ‑і, ж.

Тое, што і геабатаніка.

[Ад фітацэноз і грэч. logos — вучэнне.]

фітацэно́з, ‑у, м.

Сукупнасць раслінных арганізмаў на адносна аднародным участку, што знаходзяцца ў складаных узаемаадносінах як паміж сабой, так і з навакольныя асяроддзем.

[Ад грэч. phytón — расліна і koinos — агульны.]