Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

фідэі́зм, ‑у, м.

Ідэалістычны напрамак у буржуазнай філасофіі, які адмаўляе навуковае пазнанне свету і замяняе яго рэлігійнай верай.

[Ад лац. fides — вера.]

фідэі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паслядоўнік фідэізму.

фідэі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да фідэіст.

фідэісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фідэізму, фідэіста. Фідэістычная канцэпцыя.

фі́дэр, ‑а, м.

Спец. Провад, які перадае электраэнергію на сілкавальныя пункты або злучае радыёперадатчык (прыёмнік) з антэнай.

[Англ. feeder.]

фі́дэрны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да фідэра. Фідэрная лінія.