фі́га 1, ‑і, ДМ фізе, ж.
Разм. Тое, што і дуля (у 3 знач.). Падарожнік тыцнуў Сымону ў самыя вочы дзве фігі. Бядуля.
•••
Без фігі не да носа гл. нос.
Глядзець у кнігу, а бачыць фігу — нічога не разумець.
Фіга з маслам; фіга на талерцы — нічога, зусім нічога.
Фігу з’есці гл. з’есці.
фі́га 2, ‑і, ДМ фізе, ж.
1. Субтрапічнае дрэва сямейства тутавых; смакоўніца.
2. Плод гэтага дрэва. Вялікія кашы з фінікамі, фігамі,.. гранатамі, апельсінамі і ўсялякай агароднінай стаяць на бруку. В. Вольскі.
фі́гавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да фігі 2 (у 1 знач.). Фігавае дрэва.
•••
Фігавы лісток гл. лісток.
фігаро́, нескл., н.
Кароткая вольнага крою жаночая кофтачка, якую адзяваюць на сукенку або блузку.
[Ад уласнага імя героя камедыі Бамаршэ.]
фі́глі, ‑яў; адз. няма.
Разм. Тое, што і фіглі-міглі. Ён [Вараціла] ці на лекцыі, ці на вуліцы, ці ў інтэрнаце вырабляў розныя фіглі. Карпюк.
фі́глі-мі́глі, фігляў-мігляў; адз. няма.
Разм. Жарты, хітрыкі, махінацыі, якія пускаюцца ў ход для дасягнення чаго‑н. У Пшыбыльскага Іцка за парабка з год працуе, фіглі-міглі яму рабіць пасабляе. Шынклер.
[Ад польск. figle-migle — жарты.]
фігля́р, ‑а, м.
1. Уст. Фокуснік, штукар, акрабат.
2. перан. Разм. Штукар, крыўляка. Першыя хвіліны радасці за Лену .. змяніліся злосцю на дзяўчыну. Знайшла каго пакахаць! Фігляр нейкі, пустальга... Ваданосаў.
3. Драпежная птушка сямейства ястрабіных.
[Ад польск. figlarz — жартаўнік.]
фігля́рнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Тое, што і фіглярыць.
фігля́рскі, ‑ая, ‑ае.
Уст. і разм. Які мае адносіны да фігляра, уласцівы фігляру. Фіглярскі жэст.
фігля́рства, ‑а, н.
1. Уст. Занятак, прафесія фігляра (у 1 знач.).
2. Разм. Паводзіны або выхадка фігляра (у 2 знач.). Фіглярства было яму не да твару.
фігля́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.
Разм. Дзейнічаць так, як фігляр (у 2 знач.).