Verbum

фіта́, ‑ы, ДМ фіце, ж.

Перадапошняя літара рускага алфавіта, якая была запазычана з грэчаскай мовы для перадачы гука «ф» у словах грэчаскага паходжання і існавала ў рускім пісьмо да рэформы арфаграфіі 1917–1918 гг.

[Грэч. thēta.]

фіта...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «расліна», напрыклад: фітапаталогія, фітафтора.

[Ад грэч. phytón — расліна.]

фітабіяло́гія, ‑і, ж.

Раздзел біялогіі, які вывучае жыццё раслін.

[Ад грэч. phytón — расліна, bios — жыццё і logos — вучэнне.]

фітагеагра́фія, ‑і, ж.

Раздзел батанічнай геаграфіі, які вывучае заканамернасці пашырэння раслін на зямной паверхні.

фітаклі́мат, ‑у, М ‑мэце, м.

Сукупнасць метэаралагічных умоў, у якіх жывуць расліны.

фітанцы́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фітанцыдаў. Фітанцыдная актыўнасць расліны.

фітанцы́ды, ‑аў; адз. фітанцыд, ‑у, М ‑дзе, м.

Лятучыя рэчывы, якія ўтвараюцца пераважна вышэйшымі раслінамі і здольныя стрымліваць рост бактэрый, грыбоў і прасцейшых. Выдзяляючы своеасаблівыя пахкія рэчывы, названыя фітанцыдамі, дрэвы забіваюць вакол сябе шкодныя і для чалавека бактэрыі. Сачанка.

[Ад грэч. phytón — расліна і лац. caedo — забіваю.]

фітапалеантало́гія, ‑і, ж.

Раздзел батанікі, які вывучае выкапнёвыя расліны; тое, што і палеабатаніка.

[Ад грэч. phytón — расліна і palaios — старажытны, on (óntos) — істота і logos — вучэнне.]

фітапаталагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фітапаталогіі, фітапатолага; звязаны з фітапаталогіяй. Фітапаталагічныя захворванні пладоў.

фітапатало́гія, ‑і, ж.

Навука пра хваробы раслін і меры барацьбы з такімі хваробамі.

[Ад грэч. phytón — расліна, pathos — хвароба і logos — вучэнне.]