мя́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да мяты, уласцівы ёй. Мятны пах. // Прыгатаваны з мяты, з мятай. Мятныя цукеркі.
мятушы́ць, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; незак., каго-што.
Разм. Прыводзіць у замяшанне; мяць. Мятушыць варожыя войскі.
мя́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад мяць (у 1–4 знач.).
2. у знач. прым. Які стаў няроўным, нягладкім; пакамечаны. Гаварыў.. каржакаваты мужчына .. з пажылым і простым сялянскім тварам пад мятай палявой канфедэраткай. Брыль. // Спец. Ціснёны (аб тканінах). Мяты плюш.
3. у знач. прым. Пазбаўлены пругкасці, цвёрдых пругкіх частак. Мятая трава. Мяты лён.
•••
Мятая пара (спец.) гл. пара.