Verbum

мярэ́жа, ‑ы, ж.

1. Сетка для лоўлі рыбы, нацягнутая на абручы.

2. Тое, што сваім выглядам нагадвае сетку. Пацямнела. Белая была толькі дарога. У лесе на снег апала густая шэрая мярэжа. Пташнікаў. Насустрач беглі дрэвы, заштрыхаваныя мярэжай дажджу. Мележ.

мярэ́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад мярэжыць.

2. у знач. прым. Вышыты мярэжкай, з мярэжкай. Мярэжаная манішка. Мярэжаная сурвэта.

мярэ́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Вышыўка на тым месцы, дзе з тканіны выцягнуты ніткі.

мярэ́жкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мярэжкі. Мярэжкавая вышыўка.

мярэ́жысты, ‑ая, ‑ае.

Такі, як мярэжка, узорысты.

мярэ́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., што і без дап.

Рабіць мярэжку, аздабляць мярэжкай.