Verbum

банбанье́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Уст. Прыгожа аздобленая скрыначка для цукерак.

[Фр. bonbonnière.]

ба́нда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Група злачынцаў, разбойнікаў; контррэвалюцыйны ўзброены атрад.

[Іт. banda.]

банда́ж, ‑а, м.

Спец.

1. Спецыяльны пругкі пояс для падтрымання сценак жывата або іншых частак цела ў пэўным становішчы.

2. Металічны вобад, які надзяваецца на часткі машын, на колы паравозаў, каб забяспечыць іх устойлівасць і засцерагчы ад зносу.

[Фр. bandage.]

банда́жнік, ‑а, м.

1. Тое, што і бандажыст.

2. Рабочы на чыгунцы, які знімае і насаджвае бандажы (у 2 знач.).

банда́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бандажа (у 1 знач.). Бандажная майстэрня.

бандажы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Майстар па вырабу бандажоў (у 1 знач.).

бандажы́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да бандажыст.

банда́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Разм. Тое, што і бондарства. Ілья Раманавіч — сын бедняка. Узімку ходзіць з цэпам да багацеяў малаціць, а то займаецца бандаркай. Пестрак.

банда́рнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Тое, што і бандарыць.

банда́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бондарства. Гарадзішчанцы завальвалі слуцкі базар сваімі бандарнымі вырабамі — дзежкамі, бочкамі, кадаўбцамі. Палтаран.