Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя-.
абвгдежзйклмнопрстуўфхцчшэя.
алморуыэ

атлу́млены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад атлуміць.

2. у знач. прым. Даведзены крыкам, шумам, мітуснёю да адурэння, выбіты з нармальнага стану.

атлусце́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан атлусцелага.

атлусце́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў прыкметна тлустым. Яны [Язэп і Гальяш] стаялі побач. Здаравенныя, з фальварковымі атлусцелымі мордамі. Караткевіч.

атлусце́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. атлусцець.

атлусце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць прыкметна тлустым, разбыцца.