мя́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да мяты, уласцівы ёй. Мятны пах. // Прыгатаваны з мяты, з мятай. Мятныя цукеркі.
мятушы́ць, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; незак., каго-што.
Разм. Прыводзіць у замяшанне; мяць. Мятушыць варожыя войскі.
мя́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад мяць (у 1–4 знач.).
2. у знач. прым. Які стаў няроўным, нягладкім; пакамечаны. Гаварыў.. каржакаваты мужчына .. з пажылым і простым сялянскім тварам пад мятай палявой канфедэраткай. Брыль. // Спец. Ціснёны (аб тканінах). Мяты плюш.
3. у знач. прым. Пазбаўлены пругкасці, цвёрдых пругкіх частак. Мятая трава. Мяты лён.
•••
Мятая пара (спец.) гл. пара.
мяў, выкл.
Ужываецца гукапераймальна для абазначэння крыку катоў.
мя́ўканне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. мяўкаць; гукі гэтага дзеяння.
мя́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Крычаць (пра катоў). Кот, які да гэтага мяўкаў, супакойваецца і смачна есць. Крапіва.
мя́ўкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Аднакр. да мяўкаць.
мяце́ж, мяцяжу, м.
Стыхійнае ўзброенае паўстанне. Народны мяцеж. Салдацкі мяцеж. // Узброенае паўстанне ў выніку змовы супроць існуючай улады. Контррэвалюцыйны мяцеж.
мяце́жнік, ‑а, м.
Удзельнік мяцяжу. Няспынна, Цеснаю сцяною Мяцежнікі ідуць да гор; Шахцёры мужнасцю адною Трымаюць іх круты напор. Глебка.