меланезі́йцы, ‑аў; адз. меланезіец, ‑зійца, м.; меланезійка, ‑і, ДМ ‑зійцы; мн. меланезійкі, ‑зіек; ж.
Карэннае насельніцтва Меланезіі.
мела́нж, ‑у, м.
Спец. Сумесь валокнаў пражы, афарбаваных у розныя колеры; тканіна з гэтай пражы.
[Ад фр. mélange — сумесь.]
мела́нжавы, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да меланжу, звязаны з вытворчасцю меланжу. Меланжавы камбінат. // Выраблены з меланжу. Меланжавая тканіна.
мелані́н, ‑у, м.
Спец. Пігмент карычневага або чорнага колеру, які сустракаецца ў розных тканках жывёльных арганізмаў.
[Ад грэч. mélas — чорны.]
меланхалі́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Разм. Жан. да меланхолік.
меланхалі́чнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць меланхалічнага.
меланхалі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да меланхоліі, меланхоліка, уласцівы ім. Меланхалічны характар.
2. Схільны да меланхоліі (у 1 знач.). Меланхалічны піяніст адкідваў рукой ліпкія валасы.., ледзь-ледзь дакранаўся да клавіш[аў] і, слухаючы мяккія гукі свайго інструмента, жмурыў вочы. Мікуліч. [Адам Бабарэка] вельмі добры і ад гэтай дабраты свае нават крыху меланхалічны. Скрыган. // Выкліканы меланхоліяй, які выражае меланхолію. Меланхалічная задуменнасць зышла раптам з твару, усмешка азарыла яго. Бядуля.
3. Поўны меланхоліі (у 1 знач.); сумны, журботны, тужлівы. Вада бесперапынна білася ў берагавы схіл, нараджаючы бесперапынны меланхалічны, звінючы гук. Чорны.