Verbum

баро́нства, ‑а, н.

1. Годнасць і тытул барона.

2. Уладанне, памесце барона. Хоць зямля Англіі была падзелена пасля нарманскага заваявання на гіганцкія баронствы, якія нярэдка ўключалі ў сябе да 900 старых англасаксонскіх лордстваў кожнае, тым не менш яна была ўсеяна дробнымі сялянскімі гаспадарамі і толькі ў асобных месцах паміж гэтымі апошнімі залягалі буйныя панскія памесці. Маркс.

3. зб. Вароны. З’ехалася баронства.

баро́цца, баруся, борашся, борацца; незак.

1. Узяўшыся адпаведным чынам, імкнуцца паваліць, пакласці на лапаткі праціўніка.

2. Тое, што і бадацца.

баро́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да барока. Барочны стыль архітэктуры.

барс, ‑а, м.

Буйны драпежнік сямейства катоў з плямістай поўсцю.

ба́рсавы, ‑ая, ‑ае.

Які належыць барсу; зроблены з футра барса. Барсавая шкура.

барса́нне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. барсаць.

барса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Уцягваць абору ў вушкі лапця. Барсаць лапаць.

барсу́к, ‑а, м.

Лясны драпежны пушны звер сямейства куніцавых з вострай мордай і доўгай грубай шэрсцю. У .. [Астапа Канапелькі] было ў запасе многа цікавых гісторый: пра ласёў,.. пра норавы барсукоў, якія вадзіліся на пясчаных узгорках, па глухіх кутках лесу. Лынькоў.

барсуко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які належыць барсуку. Барсуковая нара.

барсучаня́ і барсучанё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Дзіцяня барсука.